Struktury obrazów Hajnosa – pocięte, nawarstwione – skomplikowane są jak historie ludzi bezdomnych. Materia zdarta, zmęczona – jak ich znużone ciała. Poza bielą, czernią, szarością i brązem, brak innych kolorów. Zdaje się, jakby początek i koniec człowieka zanurzone były w ciemności, z której on tylko na jakiś czas wychynął. Jednak pieczołowitość wykonania i szlachetność, jaką emanują te obrazy, są znakiem innej rzeczywistości, innego spojrzenia. To właśnie dziwić może najbardziej: ludzka godność, którą odsłania spojrzenie wiary („Kiedyś na uczelni jeden z profesorów powiedział Jackowi, że jego portrety są »za ładne«. Powinien je robić »brudne«, żeby pokazać, że bohaterowie są inni, różnią się od nas” [Justyna Tomaszewska, „77 portretów”, [w:] „Gość Niedzielny Krakowski”, 2014 (25 maja), nr 21, s. IV]). Zrobione często z odrzuconych materiałów, nieszlachetnych i „brudnych”, na powrót ukazują przemieniającą moc sztuki. To sztuka charyzmatyczna, dar Ducha, który obdarza człowieka „światłymi oczami serca” (Ef 1, 18). To spojrzenie kontemplatyka, który uczestniczy w spojrzeniu samego Chrystusa i odkrywa, że niepodobieństwo, w jakie upadł człowiek, nie oznacza zniszczenia obrazu Boga. To właśnie przedstawia Hajnos – niezniszczalny obraz Boga, jego ukryty blask.
Dlatego nawet bezdomność staje się tu znakiem, że człowiek jest obrazem Trójcy. Prof. Barbara Skarga pisała kiedyś: „Dziwny jest człowiek, dziwna w nim jest ta dwoistość, chęć bycia razem z innymi, nawet cierpienie, gdy tych innych brak, a jednocześnie niemożność uznania konieczności tego My, które mnie obejmuje, niechęć do »razem« i gorące pragnienie samotności” (Barbara Skarga, Tercet metafizyczny, Kraków 2009, s. 181). Czy nie dlatego, że jesteśmy obrazem Trójcy, niesiemy w sobie te dwa – mogłoby się wydawać – wykluczające się pragnienia: oddać się komuś, być z kimś jedno, ustanowić między nami jakąś naturalną tożsamość, a równocześnie być kimś innym, wyjątkowym i osobnym?

Galeria Opactwa Tynieckiego, Kraków, 2018

Muzeum Lubuskie im. Jana Dekerta, Gorzów Wielkopolski, 2018

Galeria Miejska, ZSP im. Piotra Michałowskiego, Rzeszów, 2018

Galeria Kobro, ASP Łódź, 2018

Galeria Zielona 13, Łódź, 2017

Galeria BWA im. Wł. hr. Zamoyskiego, Zakopane, 2016

Gakeria BWA “Jadki”, Nowy Targ, 2015

Album prezentujący wszystkie postaci wraz z ich historiami: www.projektroznica.pl